Bir gün abim, ben ve küçük kardeşim oyun oynamak için annemlerin odasındaydık. Abim “ Ben ölmüş olayım siz de benim başımda ağlayın biriniz kur an okusun” dedi. O anda bir ölüm sahnesini gerçekleştirmek için ne gerekiyor diye düşündük? Abimin hemen bir beyaz çarşaf ve mutfaktan bir bıçak alın demesi üzerine, küçük kardeşim o bıçak ne için diye sormuş abim ise “ ölü şişmesin diye” cevap vermişti.
Kardeşim heyecanla bıçağı almaya gitmiş ben ise yatağa uzanan abimin üzerine çarşafı örtmüştüm. Hemen ardından Kur an ı Kerim’i alıp başımı bir tülbent ile örtmüştüm. Kardeşimin mutfaktan getirdiği bıçağı abimin göbek hizasına koyduktan sonra şakacıktan ağlamaya başlamıştık. Neden sonra abim bize “ Biriniz annemi çağırın ve bana çok kötü bir şey olduğunu ve benim öldüğümü söyleyin demişti. Elimdeki kuranı kardeşime verip koşar adımlarla annemin yanına gitmiştim. Suratımda şakacıktan takındığım üzgün bir ifadeyle “Anne çok kötü bir şey oldu odaya gelip bakman gerek demiştim. Annem halime şaşırmış ne olduğunu anlamak için ısrarlı bir şekilde sorular sormaya başlamıştı. Gülerim de bütün oyunumuz bozulur diye anneme cevap vermek yerine susmayı tercih etmiş ve annemin elini tutup onu odaya götürmüştüm. İçerideki manzara karşısında ne yapacağını bilemeyen annem oldukça şaşkın görünüyordu. Annemin ne yaptığımızı sorması üzerine ona “ Abimin öldüğünü ve bizim de onun için dua ettiğini söylemiştik. Annem bir yandan bizi izliyor bir yandan da neden böyle bir oyun yaptığımızı anlamaya çalışıyordu. O sırada abim yerinden fırlamış “Şaka yaptık anneee sadece oyun oynuyorduk. Korktun mu anne? Üzüldün mü anne?” demeye başlamıştı.
Annemin Korktum tabiki de oğlum sen ölürsen çok üzülürüm, hadi toparlayın burayı odanızda başka oyunlar oynayın, demesi üzerine oyunumuza son vermiştik.
Şimdi düşünüyorum da abim bu ölü oyunu ile kime ne mesajı vermek istemişti acaba? Çünkü biliyorum ki oyun çocuğun dilidir ve çocuklar oyun sayesinde ebeveynleriyle iletişime geçerler.
Belki de abim bu oyunla
“Acaba ben annem için ne kadar önemli miyim? Annem beni ne kadar çok seviyor? Ben gidersem annem mutsuz olur mu? Ben hayatında olmazsam kendini nasıl hisseder? Ben onun için özel miyim yoksa diğer çocukları gibi mi seviyor beni? Annemin gözünde ne kadar değerliyim ?
Sorularına cevap arıyordur.
Oyun çocukların kaygılarını endişelerini korkularını mutluluklarını, gördükleri veya yaşadıkları bir olayı rahatlıkla dışa vurmalarını sağlıyor. Peki böyle bir durumda ebeveynler olarak nasıl bir tepki vermeliyiz?
Çocuğunuzun bu ve buna benzer oyunlar kurguladığını gördüğünüz zaman sevilmekle ilgili kaygılarının olabileceğini düşünebilirsiniz. Annemin burada vereceği en doğru tepki abimin kendisini özel hissetmesini sağlayacak şekilde olmalıydı. Mesela “Senin neşen olmazsa biz mutsuz oluruz, sen olmazsan bana sabahları kim yardım edecek, Senin yokluğun beni çok üzer ben çok mutsuz olurum.” Diyerek öpüp sarılıp o kaygıyı ve korkuyu sakinleştirmek daha sağlıklı olacaktır.